سویق،خوراکی تازه یا عجیب و غریبی نیست. سویق، آرد تفت داده است، مثل آردی که برای تهیه حلوا تفت می‌دهند. کلمه سویق یا صویق، عربی است که در فارسی قدیم به آن پِست یا پَست می‌گفته‌اند. در کتاب ذخیره خوارزمشاهی که در اوایل قرن ششم هجری و به زبان فارسی در طب نوشته شده، از همین واژه فارسی استفاده شده است. بعضی سویق را با قاووت و قُوَّتو اشتباه می‌گیرند. ولی سویق با آن‌ها فرق دارد. یکی از تفاوت‌های سویق با قاووت‌ها و قوتوها در این است که قاووت‌ها اکثراً تفت‌ داده نمی‌شوند. البته خواص ویژه خودشان را دارند اما نباید با سویق اشتباهشان گرفت. همچنین در قاووت‌ها از شیرین‌کننده‌ها و طعم‌دهند‌ه‌ها مثل قند و شکر و هل استفاده می‌کنند این در حالی است که سویق‌ها این مواد اضافی ندارند.