قرص رینگر به عنوان یک نمک فیزیولوژیکی است که ترکیبی از کلرید کلسیم، بی کربنات سدیم، کلرید سدیم و کلرید پتاسیم است و گاهی اوقات با سایر مواد معدنی مانند MgCl2 ، در آب مقطر حل می شود که نسبت های دقیق آن بین گونه های مختلف متفاوت است. محلول آن اولین بار توسط فیزیولوژیستی به نام سیدنی رینگر که بر روی قلب قورباغه در حال تحقیق بود کشف شد. ATP، دکستروز، آنتی بیوتیک و ضد قارچ ها از جمله مواد افزودنی هستند که می توان به محلول رینگر اضافه کرد.