کتاب «عارفانه» زندگی و خاطرات عارف شهید احمدعلی نیری است. این اثر در مورد شهید بزرگواری است که درجاتی از ایمان و عرفان را درک می‌کند که، عالم ربانی بزرگ استاد اخلاق آیت‌الله حق شناس، بعد از شهادت او می‌گوید: بروید در تهران ببینید مثل این احمدآقا هست یانه؟ انوار الهی که شامل قلب مؤمنی شود، دیگر مسیر زندگی او تغییر می‌کند. احمدعلی از ابتدا تقیدش به حق‌الناس و توجه به ایتام را سرلوحه زندگی‌اش کرده بود. اوکه امتحان سخت الهی را رو سفید بیرون می‌آید و باب هایی از عوالم غیب به رویش گشوده می‌شود. در نمازهایش به معراج میرفت و خلوص عباداتش حیرت برانگیز بود. بسیاری از این خاطرات را از اطرافیانش قول گرفته بود که تا زنده بودنش فاش نشود. روح او که چند سالی اسیر این بدن شده بود، گاه‌گاهی از تنش جدا می‌شد و لذت عبادت واقعی به او چشانده می‌شد. آیت‌الله حق شناس در مراسم ختم این شهید بیان داشتند که: «او را در خواب دیدم و او گفت تمام اتفاقات بعد از مرگ حق است، اما من را بی‌حساب کتاب بردند.» این تعاریف و مشخصات برای یک پیر راه عرفان پس از سالهای مدید در کهن سالی نیست. احمدعلی نیری در سن نوزده سالگی با اصابت ترکشی به پهلویش شهید شد. آری تمام این مقامات عرفانی برای یک نوجوان بوده است.