لوکوم ترکی که بخش مهمی از غذاهای سلطنتی در دوره عثمانی بود، صدها سال سابقه دارد. این شیرینی به طور مکرر توسط پادشاهان ساسانیان در امپراتوری ایران بین سال‌های 226 تا 652 قبل از میلاد مصرف می‌شد. اگرچه این موضوع قطعی نیست، اما دلیل محکمی بر خاستگاه ترکی این شیرینی است. لوکوم ابتدا در زبان عربی به عنوان «راحت الحلقوم» به معنای «تسکین گلو» نامیده شد، اما به زبان ترکی امروزی «لوکوم» نامیده می‌شود. این شیرینی در آناتولی در قرن پانزدهم شناخته شد و به عنوان محبوب ترین شیرینی در قرن 17 معرفی شد. در قرن هجدهم، مسافران لوکوم را به اروپا بردند. لوکوم در آن جا نیز محبوبیت خاصی پیدا کرد. تولید انبوه آن در امپراتوری عثمانی در سال 1777 آغاز شد. ابتدا با عسل، شربت میوه و آرد تهیه می شد. با اختراع نشاسته و شکر تصفیه شده، طعم آن تا به امروز تغییر زیادی کرده است. همانطور که از نام آن مشخص است، این شیرینی ترکی یک شیرینی فوق العاده محبوب و فوق العاده شیرین از کشور ترکیه است. در آنجا، بیشتر به عنوان لوکوم شناخته می شود. این شیرینی که اغلب به عنوان نوعی سوغاتی هدیه می شود، احتمالاً توسط یک قنادی به نام بکیر افندی اختراع شده است. این ابتکار او در آن زمان به قدری مورد علاقه شاه قرار گرفت که به سمت قناد مخصوص منصوب شد.