اِدای منثور که با نام‌های ادای جدید و ادای اسنوری (به ایسلندی: Snorra Edda) نیز شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از متن‌های تلفیقی به زبان نورس باستان که در حدود سال 1220 توسط شاعر و سیاست‌مدار ایسلندی اسنوری استورلوسون نوشته شده‌است، که همچنین اثری دربارهٔ تاریخ نروژ، موسوم به هایمس‌کرینگلا، به معنی حلقهٔ جهان نیز تالیف کرده‌است. این کتاب به چهار بخش تقسیم می‌شود و با دیباچه و پیشگفتاری آغاز می‌شود، بخشی از کیهان‌شناسی نورس، پانتئون و اساطیر؛ گیلفاگینینگ (گیلفی فریب خورنده متشکل از حدود 20٬000 لغت)، اسکالدزکاپارمال زبان و بیان شاعرانه (50٬000 لغت)؛ و آخرین بخش هتاتال یا وزن اشعار (حدود 20٬000 لغت) می‌باشند. ادای منثور همراه با مجموعه اشعار ادای شاعرانه منبع بسیاری از مطالبی است که ما از اساطیر اسکاندیناوی می‌دانیم. این مجموعه شامل طیف گسترده‌ای از افسانه‌ها، اشعار و روایات قومی می‌باشد که داستان آن را غول‌ها، دورف‌ها، الف‌ها، دلاوران ابرقهرمانی و ملکه‌های جنگجو تشکیل می‌دهند. ادای منثور در ابتدا با عنوان سادهٔ اِدا شناخته می‌شد، اما بعدها نام آن در مجموعه‌های مدرن به اِدای منثور تغییر کرد تا با ادای منظوم، دیگر مجموعه اشعار اسکاندیناوی کهن که تا حد زیادی شامل متونی از نسخه خطی ایسلندی قرون وسطی با عنوان «کودکس رژیوس» بود، متمایز باشد