ترخینه را می‌توان یکی از کهن ترین غذاهای نیمه ‌آماده ایرانی به شمار آورد که از خیساندن بلغور گندم یا جو در دوغ ترش و سبزی های معطر بومی تهیه می شود. ترخینه جامد به دلیل قرار گرفتن در زیر حرارت خورشید بسیار خشک و سخت می شود و معمولاً به اندازه یک همبرگر دست ‌ساز یا کوچکتر از آن ساخته می شود. ترخینه جامد بعد از خیس خوردن در آب جوش کم‌کم به صورت یک سوپ در می‌آید. می توان گفت نحوه آماده سازی آن مانند سوپ ‌های آماده امروزی است. زادگاه اصلی این غذا لرستان بوده که مصرف آن علاوه بر این استان در کرمانشاه، کردستان، ایلام، مرکزی، همدان و آذربایجان غربی، مخصوصا در روزهای سرد سال بسیار مرسوم است.