پس از اینکه سگا و نینتندو، سهم اصلی بازار کنسول بازی را در قرن بیستم در اختیار داشتند، سونی نیز تصمیم گرفت با تولید کنسول بازی از این میان سودی را برای خود بردارد. ابتدا سونی قصد داشت با همکاری نینتندو کنسول مشترکی که دارای درایو سی دی باشد، تولید کند. اما با مخالفت نینتندو، سونی حاضر به ریسک شد و کنسول بازی مخصوص خود را با نام پلی استیشن تولید کرد. بعد از همکاری ناموفق سونی و نینتندو برای تولید کنسول مشترک با تکنولوژی پشتیبانی از سی‌دی، سونی با پافشاری بر روی تصمیم خود اولین کنسول خود را تولید کرد تا تبدیل به مهمترین رقیب برای هموطن خود شود. پلی‌استیشن 1 با فروش بالا، آغازگر مسیری پردستاورد در صنعت بازی‌های ویدیویی است، زیرا به لطف دیسک های بازی PlayStation و حجم بالایی که برای ذخیره اطلاعات در اختیار بازی سازان میگذاشت، ساخت بازی‌های سه‌بعدی و با گرافیک بالاتر روند سریعتری بخود گرفت. پلی استیشن سرآغاز موفقیت های سونی در ساخت کنسول بازی شد و فروش اولین کنسول بازی سونی از مجموع فروش کنسول های Sega Saturn و Nintendo 64 بیشتر شد تا سونی ترغیب شود پرفروش ترین کنسول بازی خانگی تاریخ یعنی PS2 را نیز تولید کند. PS1 که همان نسخه باریک و سبک شده کنسول PSX است، اولین کنسول ارزانتر شده هم نسل سونی است که بعدها در PS2 و PS3 و PS4 نیز تکرار شد و باعث شد هزینه های تولید اولیه کاهش یابد و قیمت نهایی کنسول ارزانتر باشد.