وابی سابی مفهومی در زیبایی‌شناسیِ سنتیِ ژاپنی است؛ جهان‌بینی‌ای بر پایه‌ی اعتقاد به ناپایداری و زودگذریِ جهان و پذیرش نقص‌ها. «وابی» به معنای «ستایش و زیبا‌دیدن اندوه، فقر و سادگی»، و «سابی» به معنای «ستایش و زیبادیدن پیری، کهنگی، تنهایی و دلتنگی» است. این دو اصطلاح اغلب در کنار یکدیگر و به‌صورت یک واژه به کار می‌روند. وابی سابی مفهومی که به زودگذربودن زیبایی، تغییرپذیربودن و ناکامل‌‎بودن طبیعت و ذات دنیای اطراف اشاره می کند. فلسفه‌ی وابی سابی به ما می‌گوید که برای لذت‌بردن از زندگی نباید منتظر کامل‌شدن و بی‌نقص‌بودن آن باشیم، چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم بسیاری از شرایط را دوباره تجربه کنیم. شاید کتاب وابی سابی حلال همه‌ی مشکلات ما نباشد، اما یادآورِ آن آرامش، سادگی و زیبایی ا‌ست که به ما کمک می‌کند در اثنای هر اتفاقی لحظه‌‌ای را کاملاً زندگی کنیم.