برای شروع یه کار چهره معمولا دنبال اشخاصی میگردم که حرف جدیدی برای گفتن با توجه به حال اون لحظه من داشته باشند، یه جور تشابه احساس و تلپاتی! بین من و نقاشی برقرار میشه که بعد از اتمام نقاشی با نگاه بهش یاد خاطرات و لینکی که به واسطه اش بینمون وصل میشه میوفتم... حس میکنم این خیلی حس عجیب و یه جورایی ترسناکیه که چهره ای که کشیدی به نظرت آشنا بیاد(هیچ وقت صد در صد شبیه مدل نمیشه) این چهره و نگاهش هم برای من همین حس رو تداعی میکرد