خانواده از گذشته محل تعلیم و تربیت فرزندان بوده است. در خانواده بزرگ پدرسالاری قدیمی آموزش کودکان توسط والدین، پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها معمول بوده است و غالبا این آموزش ها با فراگیری قرآن و کتاب هایی آغاز می گردید. علاوه بر آموزش های مذهبی، خانواده از طریق انتقال آداب و رسوم وهنجارهای اجتماعی و مذهبی در تربیت کودک نقش عمده ای ایفا می کند. از دیدگاه اسلام پدر و مادر مهمترین نقش ها و وظایف را در رشد و تربیت کودک بر عهده دارند. اسلام از همان ابتدای تولد، برنامه ها و دستورهای خاصی را برای رشد و تربیت کودک تنظیم فرموده و اجرای آن را برعهده والدین قرار داده است. اصولا اسلام در مورد رشد و تربیت، حقوق مسلمی را برای کودکان قائل است. امام سجاد (ع) در ضمن توضیح حقوق فرزند بر والدین می فرماید: با فرزندت آن چنان رفتار کن که اثر نیکوی تو، مایه زیبایی و جمال اجتماعی او شود؛ یا اینکه او را آن چنان تربیت کن که بتواند در کارهای مختلف زندگی با عزت و آبرومندی زندگی کند ومایه زیبایی وجمال تو باشد.البته اسلام در عین حال که به عامل خانواده و والدین بسیار اهمیت می دهد. تاثیر اهمیت سایر عوامل انسانی را نیز در رشد و تربیت فراموش نکرده و در جای خود به اهمیت عوامل انسانی نظیر رهبران، دوستان و معلمان اشاره فرموده است. ...