در عصری که علوم، فنون، نظریات، مهارت‌ها و... با سرعت و گستردگی فراوانی رشد می‌یابند و گام در وادی نوآوری و تجدد و تنوع می‌گذارند، سربرآوردن دانش جدیدی با نام آینده‌پژوهی نه تنها شگفت‌آور نیست، بلکه با توجه به پیشینه بلندمدت آینده‌شناسی، دیر هم به نظر می‌رسد و گویا رویش آن با کندی و رخوت صورت گرفته است! اصولاً انسان، جامعه، سیاست، علم و دانش، فرهنگ و... تنها با آینده زنده هستند و برای تحقق و رسیدن به آیندۀ مطلوب تلاش می‌کنند. از اینجاست که می‌گوییم نیاز شدید به «آینده‌پژوهی»، نسبت به بسیاری دیگر از احتیاجات علمی بشر، قابل درک و توجیه است. دانش «آینده‌پژوهی» دانشی ژرف، فراگیر و سازنده است که همپای اختیار و اراده انسان‌ها ـ تحت حاکمیت قاهر الهی ـ حرکت و آنان را به آینده متصل می‌کند و آنچه را مطلوب است، برای انسان به ارمغان می‌آورد. منبع: پژوهان