مکتب ادبی فقها با روش علمى نقّادانه و واقع گرايانه پايه‌هاى زبان شناسی علمای ادب را به تکامل خود رسانده و تناقض آنها را كشف نموده و ناتوانى آن در حلّ بسیاری از مشكلاتى كه فرد فقیه نیاز دارد، اثبات می كند. مکتب ادبی فقها توانست رشد ادبیات را با مبانى علمى و استوار در مقابل علمای ادب عرضه دارد و ضمن ساختن بنايى جامع و يكپارچه و محكم با قدرت تمام، وارد ميدان جنگ ادبی شود و بسیاری پندارها و بافته‌هاى علمای ادب را ابطال كند و با ايجاد مكتبى پايدار و برگرفته از منابع معتبر، پيروز و موفّق اين ميدان را ترک نماید.