المنطق کتابی از محمدرضا مظفر به زبان عربی و از آثار منطقی شیعه در قرن چهاردهم است. این اثر که بیشتر با نام «منطق مظفر» شناخته می‌شود، از مشهورترین درسنامه‌های منطق در حوزه‌های علمیه و دانشکده‌های فلسفه و منطق در ایران و عراق است. کتاب المنطق به‌عنوان متنی آموزشی نوشته شد و به‌همین دلیل نسبت به آثار منطقی پیش از خود، دارای امتیازاتی چون باب‌بندی ساده و روشن، نثر عربی روان و استفاده‌ از مثال‌های فراوان است. در نقد این کتاب به مواردی چون حذف بخش‌های مهمی از منطق و غلبه روحیه اصولی بر آن اشاره شده است. المنطق در سال‌های مختلف توسط ناشران مختلفی در عراق، لبنان و ایران به چاپ رسیده و از سوی مترجمان مختلفی به فارسی ترجمه شده است. جایگاه و اهمیت کتاب المنطق یا منطق مظفر، کتابی مقدماتی در موضوع منطق است. این کتاب را دارای این ویژگی‌ها دانسته‌اند: زبان شیوا، فصل‌بندی آموزشی، جامعیت نسبی، حجم متناسب (نه کوتاه و نه بیش از اندازه مفصل). این کتاب ابتدا در حوزه علمیه نجف، سپس حوزه علمیه قم و به دنبال آن در دانشگاه‌های ایران به عنوان کتابی درسی جای گرفت و جایگزین کتاب‌های گذشته شد. به گفتۀ احمد احمدی (مترجم و پژوهشگر فلسفه و منطق) ...