علامه طباطبائی در تفسیر المیزان، با توجه به آیات قرآن و روایات، درباره آسمان، زمین، کوه ها، آب و هوا، حیوانات، هویت و چگونگی خلقتشان و لزوم بهره مندی صحیح و حفاظت از آنها سخن گفته است. مسؤولیت انسان در برابر نظام نیکوتر، توجه به پیوند متقابل و وثیق انسان و محیط زیست در مبدأ آفرینش و معاد، توجه به همگونی انسان و طبیعت، رعایت حرمت محیط زیست، لزوم بهره مندی حکیمانه از محیط زیست بر پایه عدالت زیست محیطی و حفاظت از حق حیات طبیعت، بنیادهای نگاه علامه طباطبائی به طبیعت و محیط زیست را بر می سازد. اثر پیش رو با روش توصیفی و تحلیلی، چگونگی ارتباط خدا و انسان با محیط زیست را بر پایه متن تفسیر گرانسنگ «المیزان فی تفسیر القرآن» موضوع پژوهش قرار داده است. کتاب حاضر با تبیین برخی از اندیشه های علامه طباطبائی، به ضرورت بهره مندی صحیح از طبیعت و محیط زیست، لزوم حفظ و آبادکردن آن و پرهیز از هر گونه تخریب، تضعیف و آلوده کردن آن به مثابه وظیفه ای انسانی و اسلامی پرداخته است. ساختار اثر این کتاب در دو فصل تدوین شده است: فصل اول رابطه خدا و محیط زیست را در چهار عنوان بررسی می کند که در این عناوین چهارگانه درباره آفریدگی، نظام مندی، هوشمندی و تسبیح گویی محیط زیست بحث می شود. فصل دوم کتاب نیز که عهده دار تبیین رابطه انسان با محیط زیست است، دو قسمت عمده دارد که موضوعاتی چون خلاقیت الهی انسان، کرامت الهی انسان، امانت داری انسان، و رسالت انسان در حفظ ...