مهم ترین مسئله شیعیان در عصر غیبت، پرسش از حق حاکمیت و حکومت است: آیا تشکیل حکومت در عصر غیبت جایز است؟ در صورت جواز، چه کسانی حاکم خواهند بود؟ شرایط و خصوصیات آنان چیست؟ مردم در تعیین آنان چه نقشی برعهده دارند؟ بحث اصلی در طرح این گونه سؤال ها، بررسی چالش های نظریه ولایت فقیه و نظام جمهوری اسلامی مبتنی بر این نظریه است. تأسیس نظام سیاسی جمهوری اسلامی در ایران، برای اندیشوران مجالی را فراهم آورد تا با تأمل و تعمّق بیشتر به بحث ولایت فقیه بپردازند و زوایای تاریک و مبهم آن را روشن کنند. از میان نظریه های ارائه شده درباره حکومت در دوره غیبت معصوم، دو نظریه ولایت انتخابی فقیه و ولایت انتصابی فقیه برجستگی خاصی یافته است، به طوری که می توان نظریه های دیگر را حول این دو نظریه سامان دهی کرد، به عبارتی، اگر از منظر مشروعیت به بحث توجه شود، نظریه های مختلف ولایت فقیه حول این دو نظریه سامان خواهد یافت و تفاوت ها و اختلاف ها تنها در قبض و بسط اختیارات در هر کدام از این دو نظریه خواهد بود. هدف پژوهش را می توان در پاسخ به این سؤال اساسی جست وجو کرد که نظام سیاسی مبتنی بر نظریه ولایت انتخابی فقیه و نظریه ولایت انتصابی فقیه چه وجوه افتراق و اشتراکی با یکدیگر دارند؟ به عبارت دیگر، نقطه عزیمت این دو نظریه که باعث قرابت و یا دوری آنها از یکدیگر می شود، چیست؟ سؤال اساسی مذکور را می توان در قالب سؤال های فرعی زیر بیان کرد: 1. ...