این قسمت ( عقیق سبز زنانه!) از شانزه لیزه تا سید خندان! خیلی خیلی خسته بودم ...... دم دمای غروب بود «که به همراه چند ایرانی که تو موکب ملل باهاشون آشنا شده بودم» به اخرین عمود رسیدم!! اینقد توی مسیر چیزهای عجیب و زیبا میدیدم...اینقد مهربانی دیده بودم که دلم نمیخاست این مسیر تموم بشه!! به جایی رسیدم که همه ایستاده بودن و گریه میکردن!! اما من فقط یه گنبد و گلدسته طلایی میدیدم.... از گریه اونها منم منقلب شده بودم !! اما مگر نه اینکه « حسین» هزار سال پیش توی یه جنگ کشته شد! این شور و حرارت از کجا میومد ؟انگار که واقعا زنده هست و اونها رو میبینه... زمان برگشت فرا رسیده بود ...... زمانی که به فرانسه رسیدم تمام ذهن و فکرم درگیر شده بود... اولین بار بود که از بر گشتن به خونه خوشحال نبودم .... کتاب های زیادی در مورد « حسین » مطالعه کردم ... در مورد اسلام ..... در مورد دین .... هر روز مصمم تر میشدم ...تا اینکه بعد از یک سال تصمیمم رو گرفتم ! ایمیلی به دوستای ایرانیم که کربلا باهاشون آشنا شدم زدم.. و قرار شد برای انجامش به ایران برم .... به تهران رفتم ! و در خیابان سید خندان تهران تصمیم مهمی گرفتم !!!! احساس کردم مسولیت سخت تری دارم ... به عنوان یک تازه مسلمان شده حس بهتری داشتم .... و قرآن آرام بخش من تو سخت ترین تصمیمات زندگیم بود!!!!!! ...