درفش شهباز یا درفش شهباز طلایی، که به درفش کوروش بزرگ هم مشهور است، درفش اصلی سلسله هخامنشی در ایران بوده. درفش اصلی هخامنشیان مزین به پرنده‌ای زرین به نام شهباز بوده‌است. ریچارد فرانسیس برتون، خاورشناس اهل بریتانیا، منبع الهام شهباز را گونه‌ای پرنده شکاری نامور به طرلان می‌دانست. برخی اما یک پرنده دیگر با نام عقاب شاهی را الگوی ساخت شهباز دانسته‌اند. شَهباز یا شاه‌باز نام نوعی پرنده شکاری است. این پرنده در دامنه و کوه‌های رشته کوه‌های البرز و زاگرس و قفقاز می‌زیستد. نسل این پرنده کمیاب در حال انقراض است. این پرنده شکارچی و گوشتخوار که گونه‌ای از بازها بشمار می‌رود، از لحاظ جثه از شاهین و باز بزرگ‌تر است. پرواز این پرنده همیشه در ارتفاع است و به ندرت مگر برای شکار به زمین نزدیک می‌شود. به جز برای شکار به دامنه کوه‌ها و محل تجمع انسان نزدیک نمی‌شود. رنگ پرهای این پرنده سفید و سیاه‌است که گاه در اثر پرتوهای آفتاب به رنگ نقره‌ای یا طلایی دیده می‌شود که خطای دید است. درفش فرمانروایان ایران در طول دوره‌های گوناگون دستخوش تغییرهای بسیاری گشته‌است. درفش هخامنشیان، درفش شهباز نام داشته‌است که شهبازی با بال‌های گشوده و قرص خورشیدی پشت سر آن بوده‌است. به باور برخی کسان، در زمان اشکانیان پرچمی با نماد خورشید به‌کار می‌رفته‌است؛ ولی برخی دیرینگی درفش کاویانی را به روزگار اشکانی می‌رسانند. همچنین، درفش کاویانی درفش ساسانیان نیز بوده‌است. ...