انديشه تاريخ نگاري عصر صفوي مرحله‌اي مهم از حيات فرهنگي مردم ايران را منعكس مي‌سازد. در مدتي حدود دويست و سي سال از عمر اين سلسله، نزديك به چهل اثر با هدف نگارش تاريخ پديد آمد كه بيانگر تفكر مورخان درباره چيستي تاريخ، روند آن و فلسفه تاريخ است. مجموعه آثار تاريخ نگاري عصر صفوي، حلقه ارتباطي انديشه تاريخ نگاري ادوار تاريخي قبل از خود و دوره معاصر است و بدون درك انديشه تاريخ نگاري نهفته در آن، امكان دستيابي به تحولات تاريخ نگاري در تاريخ ايران مقدور نيست. منابع تاريخ نگاري عصر صفوي كه حامل ويژگيهاي مهم انديشه ديني و سياسي حكومت و جامعه صفوي هستند، با وجود شباهت نسبي ظاهري، به لحاظ روش، هدف و انديشه تاريخ نگاري، و تعمق در فهم تاريخ و توجه به درونمايه‌هاي فكري تاريخ نگاري با همديگر متفاوت و امكان طبقه‌بندي نسبي آنها را در طيفهاي متمايز فراهم مي‌آورد. تاريخ نگاران عصر صفوي تلاش كردند به مسائل اصلي مطرح در روند تاريخ مانند مباني مشروعيت حكومتها، علل برآمدن و برافتادن سلسله‌ها، جايگاه صفويان در تاريخ ايران، علل شكست ها و پيروزي هاي آنان در صحنه تصادمات بين المللي و چرايي وقوع اين مسائل پاسخ دهند. مورخان اين دوره برمبناي ميراثهاي فكري اسلامي و ايراني تاريخ ايران و تأثر شديد از مباني فكري مؤثر در تأسيس حكومت صفوي پاسخهاي خود را به مسائل مطروحه پرداختند. ...