بخشی از کتاب انفاق: در یک مثل مادّی می گفتند: به هر مقدار انسان پول بدهد، آش می خورد. هر چقدر خلوص بیشتر باشد، بهره¬گیری از صدقۀ جاریه بیشتر است؛ هرچه مال تمیزتر و طیب باشد. ثمره بیشتر است؛ لذا انسان باید در صدد این بر بیاید که ابتدا از نظر درآمد جهت شرعی درست باشد. بعد هم خلوص داشته باشد و در رابطه با این عمل در صفحۀ دل انسان غیر خدا مطرح نباشد. واجب است انسان به طور متعارف در ارتباط با خانواده خود مصرف کند. وقتی که مال دارد و نفقه را آنطور که باید نمی دهد، برای اینکه می ّ خواهد مستحبی انجام بدهد، حرام مرتکب میشود. روایاتیِ که بیان داشت خود طلب روزی، صدقه است، عهدهداری صدقه و مصرف کردن برای واجب ّ النفقهات صدقه است، برای خاطر این است که انسان برای یک عمل مستحب مرتکب حرام نشود.