از ديدگاه شيعه، حاكميت مختص خداست كه به پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و ائمه معصومين عليهم السلام اذن حاكميت داده شد و در عصر غيبت نيز امور شيعيان رها نشده و طبق ادله عقلي و نقلي، «ولي فقيه» حاكم مأذون است. بحث ولايت فقيه را بسياري از فقها، از متقدمين تا معاصر مطرح نموده اند كه گستره طرح اين بحث به شرايط سياسي- اجتماعي جوامع بستگي داشته است. در دوره حاكمان غير شيعي، اين بحث به شكل پراكنده و در خلال ابواب مختلف فقهي گرد آمده و با فراهم شدن شرايط آن در دوره صفويه مباحث آن به صورت گسترده تري مطرح و حتي در دوره هاي بعد، رساله هاي مستقلي نيز براي تبيين مفهوم، ادله، شرايط و اختيارات ولي فقيه به رشته تحرير درآمده است.