بی‌شک، رضا امیرخانی جزئی از هویت ادبی انقلاب اسلامی‌ است. سوزن پرگار این نویسنده پرکار، مرکزیتی به نام اندیشه و دغدغه دارد؛ اندیشه‌ای دغدغه‌مند و دغدغه‌ای اندیشه‌ورز. او باری‌به‌هرجهت سیاه‌کاری نمی‌کند. آنجا که احساس می‌کند باید عزیمت کند، راهی کابلستان می‌شود، هم‌سفر ارمیا، ته غرب را درمی‌آورد، هم‌قدم «ره‌بر» می‌شود و آن‌گاه که دیده‌هایش را ارزشمند یافت، قلم به دست می‌گیرد و دعوت می‌کند با او و تجربه‌های خواندنی‌اش همراه شویم. او از اخلاق می‌گوید، موعظه می‌کند، دین را مقدس می‌شمارد، انسانیت را می‌ستاید و همه اینها را نه در متنی علمی ‌‌و تخصصی که در میان سطور رمان‌ها، سفرنامه‌ها و مقالاتش، آرام و دلنشین پیشکش خواننده‌اش می‌کند. در کنار نقد نویسندگان دگراندیش و آنهایی که با گفتمان انقلاب زاویه دارند، یکی از مهم‌ترین سیاست‌ها با رویکرد ایجابی، ارائه نمونه مناسب به مخاطب است تا با برجسته‌سازی نمونه موفق و تشریح لایه‌های فکری نویسنده، دلایل توفیق و تأیید او آشکار شود و هم‌پیشگانش از او الگوبرداری کنند. ...