علیرضا سموعی در مقدمه‌ی کتاب شرمنده، خطاب به هم‌رزمان و یادگاران دفاع مقدس می‌نویسد: «برادران عزیزم! بیایید با به قلم و تصویر کشیدن آن گنجینه‌ی پنهان که در ذهن دارید، جان‌های تشنه‌ی جوانان نسل سوم و چهارم انقلاب را با مشی و مرام شهدای عزیزمان آشنا کنید، که این بزرگ‌ترین رسالت نسل ما است.» این مقدمه عصاره‌‌ی خودنوشت «سموعی»ست. ایشان در «شرمنده» از دوران کودکی، نوجوانی و دوران تحصیل و ایام پرشور انقلاب اسلامی تا عضویت در بسیج؛ یک بیوگرافی کامل در اختیار خواننده می‌گذارد و سپس با بیان مجموعه‌ای از خاطرات حضورش در جبهه و مجروحیت به هدف و اعتقادش – بزرگ‌ترین رسالت نسل خویش – جامه‌عمل می‌پوشاند. البته ایشان به همین مقدار هم کفایت نکرده در فصل‌های پایانی از «ریزش‌ها و رویش‌ها»ی انقلاب و دفاع مقدس نیز سخن گفته‌است.؛ از شخصیت‌هایی که در کنار ایشان و سایرین تا فدا کردن جان خویش پیش رفتند ولی در ادامه از مسیر متعالی انقلاب فاصله گرفتند.