«سال شصت و پنج است، بعد از عملیات والفجر هشت. رزمندگان ایرانی شهر بندری فاو را آزاد کرده اند و نیاز به پشتیبانی دارند. این پیروزی وجهه سیاسی و قدرت نظامی ایران را در سراسر جهان نمایان تر کرده است و به همین دلیل نیروهای عراقی تمام توان خود را برای بازپس گیری فاو به کار بسته اند. فاو باید حفظ شود. مجروحان و شهدا باید تخلیه شوند و نیروی تازه نفس و تجهیزات به فاو برسد و تنها راهی که وجود دارد، عبور از اروند است. اما آیا این کار ممکن است؟ آیا می شود زیر دید و تیر دشمن روی یکی از وحشی ترین رودخانه های جهان پل زد؟ دشمنی که مجال حرکت به یک قایق موتوری کوچک را نمی دهد، چگونه ممکن است بگذارد پلی به طول نهصد متر روی اروند زده شود؟ قبلاً پل هایی مثل خضر، خیبر و کربلا برای عبور از آب طراحی شده بودند، اما هیچ کدام در آن شرایط کارایی نداشتند. پل خضر قابل شناسایی و انهدام نبود. متحرک بود و جای کمی می گرفت، اما برای عبور از اروند و جابه جایی آن همه نیرو و تجهیزات مناسب نبود. اشکال پل های خیبر و کربلا هم این بود که ثابت بودند و دشمن از همان لحظه اولِ ساخت، آنها را میدید و بمبارانشان می کرد. اروند همچنان می خروشید و هر روز قربانی میگرفت. باید برای عبور نفرات و تجهیزات، از روی اروند کاری می کردند. این کتاب، روایت داستانی حلِ این مسئله توسط رزمندگان جهاد سازندگی خراسان است که به ساخت «پل زنجیرهای بعثت» انجامید. ...