قدیمی‌ ها می ‌گفتند تنهایی، فقر است. اگر همه چیز داشته باشی، اما دل ‌آرام نه، فقیرترین انسان عالَمی؛ دل‌ آرامی که وقتی پس از هزاران خستگی روزانه، به خانه آمدی، بیاید و سرش را کنار سرت بگذارد و هم ‌سرت، هم‌ دلت، هم‌ حرفت، و هم‌ رازت شود. دلت را تازه کند، پشت و پناهت باشد و به عشق دیدنش تا خانه پَربکشی. آن دسته ‌گلی که «همسرم» صدایش می ‌زنی، انسان است و هزار ملاحظه دارد پس باید صدهزار مهارت بَلد باشی تا از روی گُلش، گُلخنده پاک نشود. با اینکه زندگی مشترک پُر از مشکلات و دعواها و اختلافات و دلخوری‌ ها است اما باید بدانی چگونه برای دلبرت دلبری کنی تا کاشانۀ شما بشود محل دلبری دلبران.