آیت‌الله مجتبی تهرانی در زمینه عملی مقید بود که بر طبق سنت پیغمبر ﷺ عمل کند و هیچ سخنی را بر زبان نیاورد مگر آنکه خود به آن عامل و پایبند باشد. ایشان یک بار عمل کردن را برای تأثیرگذار بودن سخن کافی نمی‌دانستند و می‌فرمودند: «اگر انسان مکرر در مکرر به آنچه می‌گوید عمل نکند حرف‌هایش تأثیر ندارد. لذا می‌توان مجموعه مباحث ایشان که در حقیقت یک دوره کامل و عمومی از دستورالعمل‌های اخلاقی و عرفانی است را شیوه نامۀ عملی یا سبک زندگی معظم له دانست. ایشان همچون استادش و دیگر عالمان صالح و مصلح بر این اعتقاد بود که این دستورات الهی باید در تمام جامعه اسلامی اجرا شود؛ چرا که راه سعادت مسلمین پیروی کامل از مجموعه دین است و این دستورات هیچگاه کهنه نشده و برای همیشه قابل اجرا است. سیستم‌های تربیتی باید بر چنین روشی به انسان سازی اقدام کنند؛ نه آنکه نیم خورده‌های متعفن مادی گرایان و یا محصولات تجربی از رده خارج شده برخی دنیاداران را الگوی کار تربیتی، پرورشی و آموزشی در جامعه اسلامی قرار داد. مجموعه حاضر در حقیقت استخوان بندی روش کامل تربیتی و اصول متقن پرورش دینی است که با تئوری پردازی‌های کاربردی ایشان در این زمینه همراه بوده و فضای وسیعی را برای محققان انسانی و طالبان تولید علم دینی در این زمینه باز می‌کند. ...