یوستین گردر (Jostein Gaarder) در کتاب دختر پرتقالی (The Orange Girl) داستان «جرج رِد» را برایمان روایت می‌کند. او پانزده‌ساله است، یا اگر دقیق‌تر بگوییم، پانزده سال و سه هفته دارد. جرج یازده سال پیش، زمانی که تنها چهار سال بیشتر نداشت، پدرش را از دست داد. ناگفته پیداست که او چیز زیادی از پدرش به‌خاطر نمی‌آورد. با این همه، جرج هیچ‌‌گاه، حتی در خواب هم تصور نمی‌کرد روزی بتواند دوباره با پدرش ارتباط برقرار کند؛ اما این امر در دنیای واقعی ممکن شد. همه‌ی ماجرا از وقتی شروع شد که جرج از مدرسه‌ی موسیقی به خانه آمد و مادربزرگ و پدربزرگش را در خانه دید. آن دو بی‌خبر برای دیدار جرج، خواهر کوچکش و مادرشان آمده بودند و خیال داشتند شب را در خانه‌ی آن‌ها بمانند. در این میان، سر و وضع همه‌ی آن‌ها، یعنی مامان‌بزرگ، بابابزرگ و مادر جرج، آشفته و نامرتب بود، اما به‌نظر نمی‌رسید برایشان اهمیتی داشته باشد. جرج احتمال می‌داد مسأله‌ای غیرعادی پیش آمده باشد و حق با او بود. بألاخره مادربزرگ شروع به تعریف ماجرا کرد. قّصه از این قرار بود که آن‌ها حین تمیز کردن انباری نامه‌ای از پدر جرج یافته بودند. نامه‌ای که او پیش از مرگش برای پسر خود نوشته بود. جرج حتی مطمئن نبود پدرش را به درستی به یاد می‌آورد. چطور می‌توانست با این دست‌نوشته‌ها مواجه شود؟ دست‌نوشته‌هایی که جرج احتمال می‌داد بسیار رسمی باشند؛ کمابیش به اندازه‌ی یک وصیت‌نامه. ...