من دو پدر داشتم؛ یکی پول‌دار و دیگری فقیر. یکی از آن‌ها دارای تحصیلات عالی و باهوش بود. او مدرک دکترا داشت و چهار سال دوره کارشناسی را در کم‌تر از دو سال به پایان رسانده بود. او برای ادامه تحصیل بورسیه «دانشگاه استنفورد»، «دانشگاه شیکاگو» و «دانشگاه شمال غربی» شد، امّا پدر دیگرم هرگز کلاس هشتم را به پایان نرساند. هر دوی آن‌ها افرادی موّفق در زندگی‌شان بودند؛ به سختی تلاش می‌کردند و درآمدی قابل توجه داشتند. امّا نقطه‌نظرهایی کاملاً متفاوت در حوزه امور مربوط به پول داشتند. برای مثال، یکی از آن‌ها می‌گفت: «عشق به پول ریشه همه بدی‌هاست». و دیگری می‌گفت: «عدم وجود پول ریشه همه بدی‌هاست.»