در سا‌ل‌های اخیر، توجه به مسائل زیست‌محیطی و کاهش میزان آلایندگی و مصرف سوخت خودروها، اهمیت ویژه‌ای یافته است. برای این منظور، در خودروهای انژکتوری، یک یا دو سنسور اکسیژن نصب می‌شود تا بتوانند با ارزیابی میزان اکسیژن موجود در گازهای خروجی از موتور و تعیین میزان رقیق یا غنی‌بودن سوخت، نسبت بهینه سوخت و هوای موتور را از طریق ECU حفظ کنند. این سنسورها اولین‌ بار در اواخر دهه 1970 میلادی توسط شرکت ولوو به‌کار گرفته شدند و پس از آن، در تمام دنیا به‌صورت الزامی در تمام خودروها استفاده شدند. در این سنسور، از آلیاژ زیکونیوم استفاده شده‌ است که توانایی تشخیص اکسیژن را دارد و درون پوشش سرامیکی قرار گرفته‌است. زمانی‌­که اکسیژن خروجی از اگزوز، کاهش یابد، به­ معنی غنی‌شدن بیش از حد سوخت در موتور است و با افزایش ولتاژ ارسالی از سنسور اکسیژن، ECU خودرو نسبت به کاهش پالس پاشش سوخت توسط انژکتورها اقدام می‌کند و در صورت رقیق‌شدن، مجددا آن­‌را بالانس خواهد کرد و این فرآیند در حین کارکرد موتور، به‌طور مستمر در حال انجام است. پیمایش طولانی، وجود سرب در بنزین، روغن موتور و یا مایع خنک‌کننده، موجب فرسودگی و خرابی سنسور اکسیژن شده و عکس‌العمل آن­ را در برابر تغییرات نسبت اکسیژن، بسیار کند کرده و عملا از کار می‌اندازد و برای تعویض آن، باید از مکانیک مجرب کمک گرفت.