چرا بسیاری از ما همچنان که عمیقاً در حال رنج کشیدن هستیم، خود را پشت نقابی غیرواقعی پنهان می‌سازیم؟ به عبارت روشن‌تر، چه چیزی باعث می‌شود به جای آن که از دردهای جان‌کاه‌مان سخن بگوییم و از این طریق، مرهمی برای تسکین دردهامان بیابیم، ناامیدانه به کمال‌طلبی متوسل می‌شویم و افسردگی خود را پنهان می‌داریم؟ مارگارت رابینسون رادرفورد (Margaret Robinson Rutherford) در کتاب افسردگی نهفته (Perfectly hidden depression) به ما پاسخ می‌گوید. مارگارت رادرفورد در کتابی که پیش روی شماست تلاش می‌کند درباره‌ی موضوعی بسیار حساس و مهم، به نام افسردگی کاملاً پنهان (اصطلاحی که ساخته‌ی خود نویسنده است) سخن بگوید؛ موضوعی که امروزه به بحرانی بزرگ برای سلامت همگانی تبدیل شده است. اما افسردگی پنهان دقیقاً به چه معناست؟ به عقیده‌ی نویسنده، بسیاری از افراد توانایی پذیرش احساسات دردناک را ندارند؛ این گروه از افراد اغلب گرفتار کمال‌طلبی و اضطراب ناشی از آن هستند، از بروز دادن خود خودداری می‌کنند و معمولاً کسی خود واقعی آن‌ها را نمی‌شناسد. این افراد رنج‌های خود را با لبخندی پوشالی بر لب‌هایشان می‌پوشانند و دست رَد به سینه‌ی افرادی می‌زنند که قصد کمک به آن‌ها را دارند. چرا که بر این باورند نشان دادن احساسات، به معنای ضعیف بودن آن‌هاست. اگر شما نیز با چنین افکار و احساساتی دست‌وپنجه نرم می‌کنید، کتاب افسردگی نهفته برای شما نوشته شده است. ...