در شکستگی و ضرب دیدگی های مچ، دُرسال و یا انگشتان پا، در بیشتر مواقع پزشک مجبور به بی حرکت سازی قسمت انتهایی پا توسط آتل و یا گچ گیری می شود، چرا که پا یکی از پر تحرک ترین اعضای بدن می باشد. این امر باعث جلوگیری از آسیب های احتمالی و تسریع در بهبود درمان می شود. در صورت استفاده از گچ یا آتل فرد می تواند در بیشتر مواقع روی پای آسیب دیده تحمل وزن داشته و حرکت کند. اما با توجه به اینکه آتل و گچ امکان استفاده از دمپایی و یا کفش را از فرد آسیب دیده گرفته است او نمی تواند براحتی مانند قبل از خانه خارج شود. حتی در صورت استفاده از آتل و گچ بدون پوشش نیز می تواند انتقال آلودگی را از فضای بیرون به داخل منزل داشته باشد.