ما می‌خواهیم برای زندگی کردن راهی بیابیم که بتوانیم درباره‌ی خودمان احساس خوبی داشته باشیم و به کسانی که دوستشان داریم کمک کنیم تا آنان نیز درباره‌ی خودشان احساس خوبی داشته باشند و اینکه بدون عیب‌جویی و تهمت متقابل، با دیگران زندگی کنیم. ما می‌خواهیم راهی بیابیم که نسبت به احساس همدیگر بیشتر حساس باشیم و راهی بیابیم تا در برابر نیازهای کودکان‌مان (همچنین در مقابل نیازهای خودمان) با احترام رفتار کنیم. ما می‌خواهیم راهی بیابیم که موجب شود کودکان‌مان مسئولیت‌پذیر و دقیق بار بیایند و دور باطل گفتگو میان خود و کودکان‌مان (که نسل به نسل به ما ارث رسیده است) را بشکنیم و میراث متفاوتی برای فرزندمان باقی بگذاریم: روش ارتباطی‌ای که بتوانند برای بقیه‌ی عمرشان استفاده کنند، با دوستانشان، همکارانشان، والدینشان، همسرشان، و روزی با فرزندانشان.