هر علمی بر مجموعه ای از مبادی و مبانی استوار است که پرداختن به آنها مقدمه ورود به علم و نظریه پردازی در مسائل آن و داوری درباره گزاره های آن است. حکمت سیاسی متعالیه نیز به مباحثی چون مفاهیم و مقولات پایه سیاسی، ارزش زندگی در جامعه سیاسی، مشروعیت حکومت، ارزش های پایه سیاسی و مانند آنها، براساس دستاوردهای حکمت نظری متعالیه در مباحث هستی شناسی، معرفت شناسی، الهیات و انسان شناسی می پردازد. در حقیقت، حکمت سیاسی متعالیه، مکتبی نوظهور در میان مکاتب فلسفه سیاست است که می توان آن را از اساس دارای ماهیتی متفاوت با نوع مکاتب غربی دانست. حکمت سیاست در گذشته موضوع و مسائلی داشت که اکنون لازم نیست به همان موضوع و مسائل مقید بماند. تقسیمات علوم با توجه به نیازهای امروز جامعه بشری، اکنون به گونه دیگری باسد باشد؛ البته نه به معنای پذیرش الزامات تحمیلی مدرنیته. حکمت متعالیه در وضع موجود خود، بیشتر به بررسی حقایق متمرکز شده و بسط زیادی یافته است؛ به ویژه در دو حوزه الهیات(اعم) و الهیات(اخص) سخن بسیار برای گفتن دارد و بر بنیادهای استواری بنا شده است. اما صدرالمتألهین و صدرائیان هیچ کدام برای توسعه حکمت عملی متعالیه کاری بسزا انجام ندادند. ...