کتاب «سفرنامه آمبروسیو کنتارینی» اثر آمبروسیو کنتارینی، یکی از سفرنامه‌های کلاسیک و مهم اروپایی است که تجربیات و مشاهدات یک سفرنامه‌نویس و دیپلمات ونیزی در دوران صفویه در ایران را به تصویر می‌کشد. این اثر، که در قرن هفدهم نوشته شده است، نه تنها به عنوان یک سند تاریخی از اهمیت برخوردار است، بلکه به عنوان یک اثر ادبی نیز قابل توجه است. سفرنامه حاضر، از متن چهار سفرنامه ایتالیایی انتخاب شده ا ست. این سفرنامه شرح احوال دوره‌ای از تاریخ ایران را بازگو می‌کند که تا اندازه‌ای تاریک و ناشناخته است، چراکه آغاز قرن پانزدهم دوره‌ای از تاریخ شرق و به خصـوص کشور ایران است که اندکی از آن آشکار و روشن است. حمله مهاجمان تیموری چون تندباد، چنان بر سر این قسمت از سرزمین‌های تاریخی وزیده که آن‌ها را برای سال‌های متمادی در گمنامی و ظلمت فروبرده است. اما از گزارش‌هایی که کنتارینی و سایر فرستادگان ایتالیایی در طول سفر خود به ایران داده‌اند می‌توان بسیاری از نقاط تاریک آن عصر را روشن کرد. این سفرنامه حاوی اخبار مفید و سودمندی است که کمتر نظیر آن در تاریخ و نوشته‌های فارسی آن روزگاران به دست می‌آید.