کتاب «تاریخ فلسفه (جلد پنجم)» اثر فردریک کاپلستون، بررسی مفصلی از فلسفۀ تجربه‌گرای بریتانیا در طول قرن های 17 و 18 است. این جلد بخشی از مجموعه چند جلدی گسترده کاپلستون است که تاریخ فلسفه غرب از دوران باستان تا دوران مدرن را در بر می گیرد. جلد پنجک به طور خاص بر آرای فیلسوفان کلیدی بریتانیایی از جمله توماس هابز، جان لاک، جورج برکلی و دیوید هیوم تمرکز دارد. کاپلستون با توماس هابز شروع می کند، که کارهایش پایه و اساس فلسفه سیاسی مدرن را بنا نهاد. هابز بیشتر به خاطر کتابش به نام «لویاتان» شناخته می شود، متنی که او در آن از راهکاری باری حفظ صلح و جلوگیری از جنگ داخلی از طریق یک قرارداد اجتماعی و یک حاکمیت مطلق بحث می کند. دیدگاه ماتریالیستی هابز از ماهیت انسان و اعتقاد او به ضرورت وجود یک اقتدار سیاسی مطلق به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است. شخصیت اصلی بعدی جان لاک است که ایده های او در مورد تجربه گرایی و نظریه سیاسی تأثیر عمیقی بر روشنگری گذاشت. «مقاله‌ای در مورد فاهمه انسان» لاک، سنگ بنای فلسفه تجربه‌گرایانه است، با این استدلال که همه دانش از تجربه حسی ناشی می‌شود.