کتاب، ترجمه‌ی دیگری است از "نهج‌البلاغه" که براساس نسخه‌ی "صبحی صالح" و همراه با واژه‌نامه و فهرست موضوعی فراهم آمده است و مجموعه‌ای است از خطبه‌ها، نامه‌ها، و اندرزهای امام علی (ع). در کتاب عنوان شده است: "خطبه‌ها را امام، بی‌هیچ مقدمه‌ای، غالبا به بدیهه، در پاسخ پرسشی، در حضور دیگران ایراد کرده است که گاه، شنوندگانش نظامیانی بوده‌اند روانه‌ی کارزار، یا در عرصه‌ی نبرد، و یا مؤمنانی که در مسجد فراهم آمده‌اند... مضمون این خطابه‌ها، آفرینش، آغاز آفرینش، پیدایش موجودات، ستایش پروردگار و توحید، وصف پیامبر (ص)، بحث در مسائل سیاسی و نظامی روز، مردم‌شناسی، بررسی در خلقیات مردم، گله از سپاهیان ... تأکید به تقوا و وصف آفریدگانست، و امام، موشکافانه در آن‌ها بحث کرده است ... دومین بخش از نهج‌البلاغه، بیش‌تر، دستورالعمل‌های حکومتی‌ست. در این بخش، امام، نامه‌هایی به کارگزاران خویش نوشته و در آن‌ها، شیوه‌ی حکومتی مردم گرایانه‌ی خود را توضیح داده است که زیباترین و دقیق‌ترین آن، نامه‌ایست به مالک اشتر، و در آن شیوه‌ی دریافت خراج تا شیوه‌ی کار قاضیان را به بحث نشسته است ... اما، سومین بخش نهج‌البلاغه مبحث "حکمت‌ها"ست که امام (ع) در آن، زیباترین و عالی‌ترین مفکوره‌های بشری را مطرح کرده است."