در دلِ شب‌های بی‌پایان، زنی راه می‌رفت که ستاره‌ها برایش مسیر می‌گشودند. راز او؟ ساعتی بود که با هر تیک‌تاک، نورِ مهتاب را در دل تاریکی پخش می‌کرد. این ساعت، با نگین‌هایی از اشک پریان آسمانی، و صفحه‌ای به سیاهی اعماق دریا، نه فقط زمان را نشان می‌دهد، بلکه قدرت سکوت و شکوه را. می‌گویند این ساعت تنها به دست زنی آرام می‌نشیند که با وقار می‌درخشد، و با لبخندی بی‌صدا، جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.