آشكار است كه در بحث اقتباس، دو عنصر وجود دارد؛ یكی منبع اقتباس و دیگری اثر اقتباسی. یكی دهنده و دیگری گیرنده. شیئی نور می‌دهد و شیء دیگری نور می‌ستاند. روند اقتباس در حوزه هنر در واقع به معنای تولید هر از هر است. منبع اقتباس برای فیلم عموماً از ادبیات داستانی و دراماتیک کلاسیک هستند. اقتباس از آثار معاصر، رویدادهای تاریخی، قصه‌ها و افسانه‌های عامیانه، شعر، روایات و زندگینامه و حتی خود سینما و دیگر فیلمنامه‌ها نیز مرسوم است و فیلمنامه‌نویس بسته به هوش ذاتی‌اش آن را به اثری با ارزش و ماندگار در جهان هر تبدیل می‌کند و هویت جدید و مستقل آن اثر، واقعه و یا حکایت اولیه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر مورد مکتوب و غیرمکتوبی توان آن را دارد که با توجه به خلاقیت اقتباس کننده‌اش، به عنوان منبع اقتباس انتخاب و اثر اقتباسی تولید شود. به طورکلی منابع اقتباس برای تصویر را می‌شود به چند دسته تقسیم کرد: 1. اقتباس از داستان، شخصیت‌های داستان و... برای نگارش فیلمنامه )اقتباس از ادبیات( اقتباس از ادبیات شامل داستان کوتاه، منایشنامه، رمان و ... است. 2. اقتباس از شیوه‌های بازیگری (اقتباس از تئاتر) 3. اقتباس از شیوه‌های کارگردانی فیلم (اقتباس از سینام) 4. اقتباس از شیوه‌های فیلم برداری و نورپردازی (اقتباس از عکاسی) 5. اقتباس از درونمایه و مضامین به کارگرفته شده در موسیقی (اقتباس از موسیقی) 6. ...