دلالیو با یک تخته ساشی در دستانش کنار تخت من ایستاده است. او دومین ملاقاتی امروز من است اولی پزشکانم بودند که اطلاع دادند عمل جراحی موفقیت آمیز .بود آنها گفتند این هفته هر چقدر بیشتر استراحت کنم داروهای جدیدی که برایم تجویز کرده اند بهتر جواب میدهند و زودتر حالم خوب میشود و به عقیده آنها به زودی میتوانم فعالیتهای روزانه ام را شروع کنم اما حداقل یک ماه باید دستم از گردنم آویزان باشد به آنها گفتم تئوری جالبی است. در حالی که سعی میکنم بر حالت تهوع ناشی از داروهای جدید غلبه کنم مینشینم و به دلالیو میگویم دلالیو شلوارم عملاً دست راستم از کار افتاده است. نگاهش میکنم بدون اینکه پلک ،بزند با سیب گلویش که بالا و پایین میشود خیره نگاهم میکند جلوی آه کشیدنم را میگرم... ...