من کارمند یقه‌سفید هم بوده‌ام. طبق تجربه‌ی من، دو نوع از افراد هستند که این گونه کارها را انجام می‌دهند: آدم‌های کامیاب و آدم‌های کارگریز. کامیاب‌ها کسانی هستند که می‌خواهند عملکرد عالی داشته باشند. آن‌ها جاه‌طلب، باانگیزه، و پرانرژی هستند. آن‌ها ایده‌های زیادی دارند و می‌خواهند که از نردبان شرکت بالا بروند. این ویژگی‌ها خیلی خوب هستند. ولی آدم‌های کامیاب یک نقطه ضعف دارند. لحظه‌ای که فرد تصمیم می‌گیرد که کامیاب بشود، تبدیل به هدف می‌شوند. رئیسش او را تهدیدی برای صندلی خود می‌بیند، برای همین نمی‌گذارد از نردبان بالا بیاید یا سعی می‌کند به شهرت او ضربه بزند. همکارانش او را آدمی می‌بینند که یا چوب لای چرخ آن‌ها می‌گذارد یا مانع آن‌ها در گرفتن ارتقاء می‌شود، برای همین تمام سعی‌شان را می‌کنند تا موفقیت‌های او را به حداقل برسانند. در نتیجه، برای اینکه شخص کامیاب باقی بماند و در این محیط خصمانه دوام بیاورد، باید یک چیز را که اصلاً ربطی به کارایی آن‌ها ندارد خوب یاد بگیرد؛ باید سیاسترا یاد بگیرد. او باید یاد بگیرد که چطور در دنیای سیاسی با تضعیف کردن دشمنان خود و تقویت کردن رابطه‌اش با آدم‌های بانفوذ اهدافش را پیش ببرد. در واقع، بعضی از موفق‌ترین افراد در دنیای شرکتی اصلاً کامیاب نیستند. ...