لوبیا چیتی گنجینه ای از خواص در یک دانه کوچک داستان لوبیا چیتی به هزاران سال قبل باز می گردد، زمانی که برای اولین بار در مکزیک کشت شد. این لوبیا که با نام علمی Phaseolus vulgaris شناخته می شود، یکی از انواع "لوبیاهای معمولی" است که در این منطقه تکامل یافته است. مردم بومی آمریکا، از جمله تمدن های باستانی مانند آزتک ها و مایاها، لوبیا چیتی را به عنوان یک منبع غذایی مهم می شناختند. یکی از محبوب‌ترین انواع لوبیا در میان مردم افغانستان، ایران، ایتالیا، پرتغال و ترکیه است. بسیاری بر این باورند که طعم این لوبیای دولپه‌ای از سایر انواع لوبیا بهتر بوده و کمتر باعث نفخ می‌شود، اگرچه هنوز شواهد قطعی برای اثبات نفاخ‌تر بودن برخی از انواع لوبیا در دست نیست. گسترش در قاره آمریکا کشت لوبیا چیتی در سراسر آمریکای مرکزی و جنوبی گسترش یافت و به غذای اصلی بسیاری از جوامع بومی تبدیل شد. این لوبیا به دلیل تطبیق پذیری، ارزش غذایی و توانایی رشد در شرایط مختلف، ارزشمند بود. قبایلی مانند آناسازی و ناواهو نیز لوبیا چیتی را کشت و مصرف می کردند. نامگذاری: ادای احترام به ظاهر نام "چیتی" از کلمه اسپانیایی "pinto" به معنای "نقاشی شده" گرفته شده است. این نام به خوبی ظاهر منحصر به فرد این لوبیا را توصیف می کند، زیرا دارای پوستی خالدار با ترکیبی از رنگ های صورتی مایل به قهوه ای و لکه های قرمز یا قهوه ای است. ...