کمال‌گرایی در زندگی مانند تله‌ای عمل می‌کند که فرد را دچار توهم برتری می‌نماید و مانع پیشرفت وی می‌شود. شاید تصور کنید بهترین بودن ایده‌ای جاه‌طلبانه است و شما را به اوج می‌رساند، اما در حقیقت شرایط سقوط شما را مهیا می‌کند. اگر ذهن خود را اسیر برتری و کمال نمایید از ترس ناتوانی در اجرای ایده، حتی قدمی هم در آن مسیر بر نمی‌دارید. از طرف دیگر، کمال‌گرایی دست شما را برای پیدا کردن بهانه باز می‌گذارد، بهانه‌هایی را می‌یابید تا کاری را آغاز نکنید و شکست نخورید. استفان گایز (Stephen Guise) نویسنده‌ی کتاب چگونه کمال گرا نباشیم (How to Be an Imperfectionist) از راهی می‌گوید که برای کنار گذاشتن کمال‌گرایی رفته است و تجربیات خود را با شما در میان می‌گذارد. ماجرا از زمانی آغاز شد که هدف بزرگی مانند 50 حرکت شنای روی زمین را کنار گذاشت و هدف خود را به بخش‌ها و لقمه‌های قابل هضم‌تری تقسیم نمود. او ایده‌آل‌ترین شرایط را رها می‌کند؛ یعنی به جای رفتن به باشگاه، ورزش خود را در خانه و روی تخت‌خوابش انجام می‌دهد. به عبارتی می‌توان چنین برداشت کرد که گایز سطح توقع خود را از ایده‌آل به معمولی پایین آورد تا فعالیت‌های مورد نظر را هر روز ادامه دهد و آن را به عادت هر روزه‌ی خود تبدیل کند. ...