موضوع کتاب، درباره‌ی نوجوانی به نام یونجی است که از همان کودکی و روز تولدش مبتلا به بیماری “آلکسی تیمیا” بوده‌ است. «آلکسی تیمیا» یا ناتوانی تشخیص و ابراز احساسات در انسان، نوعی اختلالی مغزی می‌باشد که‌ اولین بار در مجلات پزشکی دهه‌ی 1970 مطرح شد. در واقع مشکل یونجی ناتوانی در دریافت احساسات است؛ او قادر نیست مانند سایر انسان‌ها احساسات طبیعی ناشی از عوامل درونی و بیرونی را تجربه و درک کند. نویسنده خوش ذوق این رمان در داستانش زندگی‌ای را خلق کرده‌ است که‌ احساسات انسانی جایی در آن ندارد. به‌ دنبال همین موضوع پیامدهایی در زندگی یونجی پیش می‌آید که حتی تصورش هم دشوار است. نخستین‌ باری که یونجی و مادرش متوجه‌ این اختلال می‌شوند، زمانی است که اتفاق بسیار دلخراشی مقابل چشمان وی رخ می‌دهد، اما او هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهد. همین موضوع بهانه‌ای می‌شود تا مادرش او را نزد چندین دکتر ببرد، اما در ابتدا هیچ‌کدام نمی‌توانند اختلال او را تشخیص بدهند. بعد از شناسایی بیماری یونجی پیشنهادهای عجیب و البته‌ وسوسه‌انگیزی به مادر او می‌شود؛ پژوهشگران دانشگاه‌ علوم پزشکی پیشنهاد می‌دهند بر روی روند رشد یونجی، پژوهشی طولانی‌مدت انجام دهند و نتایج به‌‌ دست‌ آمده‌ را در نشریه‌های پزشکی به چاپ برسانند. آن‌ها در ازای این درخواست مبالغ چشمگیری را پیشنهاد می‌دهند؛ مضاف بر اینکه بسته‌ به‌ نتیجه‌ی تحقیقات یکی از نواحی مغز را به نام یونجی نام‌گذاری کنند.