قریب به چندین هزاره می باشد که شب پایانی پاییز را که تاریک ترین و بلند ترین شب سال است، توسط کشورهای حوزه ی “ایران بزرگ فرهنگی” پاس داشته می شود. در هر گوشه از این دیار، مردم آداب و سنن مخصوص خود را در کنار هم سپری می کنند. جشن شب یلدا بلندترین شب سال، به هنگامه ی غروب خورشید در سی ام آذر ماه، تا طلوع روز نخست دی (که اولین روز زمستان هم می شود) برپا داشته می شود. این شب با انقلاب زمستانی در نیم کره ی شمالی انطباق دارد. به این سبب از این تاریخ به بعد، به تدریج شب ها کوتاهتر و روزها طولانی تر می شوند، در حالی که پیش از آن این تاریخ، این روند، عکس بود. شب زیبایی است که هر کدام از ما خاطرات بخصوصی برای این شب داریم. می توان گفت که این شب با مهمانی های دیگر متفاوت تر است. از حافظ خوانی (در برخی مناطق شاهنامه خوانی) گرفته تا خوراکی های مخصوصی که برای این شب تدارک می بینیم تفاوت دارد. هندوانه و انار، حتی آجیل پذیرایی که معمولا در مهمانی ها کاربرد دارد در این شب به نوعی دیگر مزین می شود.