قرن هاست که آخرین شب خزان که شبی ظلمانی تر و بلند تر از باقی شب های سال است، توسط کشورهای فلات ایران پاس داشته می شود. در جای جای این سرزمین مردم جمع شده و آداب و سنن ویژه ی خود را به انجام می رسانند. زمان این جشن، زمان غروب آفتاب و روز پایانی پاییز تا اولین روز زمستان می باشد. در واقع این جشن با آغاز زمستان در نیم کره شمالی مطابقت دارد. تا پیش از این روز، شب ها روز به روز بلند تر و روزها کوتاه تر می شدند و از این روز به بعد قضیه عکس و کم کم روز ها بلند تر می شود. شب جذاب و نوستالوژی می باشد که تک تک ما خاطرات خوشی از این شب داریم. این شب با دیگر شب ها برای ما متفاوت تر می باشد. مراسم حافظ خوانی و تفال به راه است. خوراکی های ویژه ای مثل هندوانه، آجیل و انار برای این شب تدارک می بینند و پذیرایی متفاوت تری دارد.