تخمه آفتابگردان را از دیدگاهی می توان میوه ی گل آفتاب گردان به حساب آورد. معمولا در بازار جهانی سه نوع اصلی از تخمه آفتاب گردان وجود دارد: تخمه های لینولئیک که رایج ترین هستند، آفتابگردان اولئیک و دانه های روغنی از انواع دیگر تخمه آفتاب گردان هستند. هر گونه و نژاد تخمه آفتابگردان، چربی های اشباع نشده و اشباع شده ی مخصوص خود را دارا می باشند. برای مقاصد تجاری، بذرهای دانه های آفتابگردان براساس الگوی پوسته آن ها طبقه بندی میگردد: اگر پوسته کاملا سیاه باشد، به این تخمه، آفتابگردان روغن سیاه گفته می شود (با این که رنگ این روغن سیاه می باشد، این گونه را می توان به آفتابگردان دانه روغنی نیز یاد کرد). مغز این تخمه ها معمولاً از روغن خود را پس می دهند. دانه های آفتابگردان راه راه در درجه اول به عنوان یک میان وعده یا پذیرایی خورده می شوند، از این رو ممکن است آن ها را تخمه آفتابگردان پذیرایی نیز بنامند. از نظر گیاه شناسی، آفتابگردان یک سیپسلا (یک میوه تک دانه که از تخمدان دوتایی تشکیل می شود) می باشد و اصطلاح “دانه آفتابگردان” هنگامی که مغز تخمه در پرکارپ (پوسته) آن باشد، نام صحیحی نمی باشد. وقتی مغز تخمه از پوست خارج شد، به باقی مانده خوراکی تخمه آفتابگردان گفته می شود.