در بخشی از کتاب پدر پولدار پدر بی پول می‌خوانیم که: من دو پدر داشتم که یکی پولدار بود و دیگری بی پول. یکی از آن‌ها تحصیلات عالیه داشت و بسیار با هوش بود وی دارای مدرک دکترا بود و 4 سال دوره‌ی لیسانس را ظرف مدت کمتر از دو سال طی کرده بود. وی سپس برای تکمیل تحصیلاتش به دانشگاه‌های استنفورد شیکاگو و نورث وسترن رفته بود و تمامی دوره‌ی تحصیلش را با بورسیه گذرانده بود. پدر دیگرم حتی کلاس هشتم را هم تمام نکرده بود. هر دوی این مردان در زمینه‌ی شغلی خودشان که تمام زندگی‌شان را صرف آن کردند بسیار موفق عمل کردند. هر دوی آن‌ها هم درآمد قابل توجهی داشتند. با این همه یکی از آن‌ها از نظر مالی تمام عمر درگیر مشکلات بود. دیگر هم یکی از ثروتمندترین مردان هاوایی شد. یکی از آن‌ها وقتی فوت کرد ده‌ها میلیون دلار برای خانواده‌اش و کلیسایی که برای اجرای مراسم مذهبی به آن می‌رفت و مؤسسات خیریه به جای گذاشت. دیگری هم کلی قبض و صورت حساب به ارث گذاشت که باید پرداخت می‌شدند. هر دوی این مردها قوی، کاری، دانا و تاثیرگذار بودند. هر دوی آن‌ها به من مشاوره می‌دادند اما موضوع مشورت‌شان یکی نبود. هر دوی آن‌ها قویاً به آموزش اعتقاد داشتند اما منظورشان از آموزش یکی نبود. اگر قرار بود فقط یکی از این دو پدرم باشد باید توصیه‌هایش را یا قبول می‌کردم یا رد. ...