این روغن کاملاً گیاهیه و صد در صد خالصه. یعنی هیچی قاطیش نیست. از دونه های ریزی شبیه به ارزن گرفته میشه. بهش روغن چراغ یا روغن منداب هم میگن. خوراکی نیست. به چوب میزنند که هم حالت جلا و ضدخوردگی داشته باشه و هم در مقابل موریانه محافظت بشه و هم دوام و طول عمر چوب افزایش پیدا کنه. با نفت یا بنزین هم میشه رقیق کرد. تراشکارها هم در هنگام قلاویز کاری و حدیده کاری ازش استفاده می کنند. استیل کارها هم به ورق های استیلی که تحت کشش قرار میدن میزنند. من یه تحقیقی کردم در مورد این روغن. ما دونه هایی داریم به نام کِی کوچ( keykoch) که این روغن برزک از این دونه ها گرفته میشه. دونه های کتان هم داریم که ظاهراً به قناری ها میدن بخوره و بیشتر در عطاری ها مصرف میشه. بذر کی کوچ شبیه به ارزن میمونه ولی ارزن نیست. قدیما به روغن برزک میگفتن روغن چراغ. این روغنها هیچ کدومشون خوراکی نیستند. فقط روغن کنجد خوراکیه.