سرمه کافوری نام‏هاى ديگر کافور: كامف- كامفر. مشخصات: درخت كافور، درختى است بزرگ داراى تنه صاف و قائم و تاج بزرگ. از كليه اعضاى‏ درخت،جسم سفيد و شفاف و متبلورى است با بوى تند نافذ و طعم تيز و معطر و سبكتر از آب كه از كليه اعضاى درخت كافور از جمله چوب تنه و شاخه ‏ها و برگ و بخصوص پوست آن گرفته مى ‏شود.  از جمله چوب تنه، شاخه‏ ها و برگ آن كافور گرفته مى ‏شود. درخت شبيه درخت زيرون است. تكثير درخت كافور از طريق كاشت دانه يا خوابانيدن شاخه‏ هاى آن انجام مى ‏گيرد. خود كافور ماده‏ اى است كه از جوشاندن و تبخير قطعات ريز شده ساقه، شاخه و ريشه درخت به دست مى‏ آورند. تركيبات شيميايى: در درخت كافور اسانس روغنى فرّار وجود دارد. در برگهاى آن در حدود 73/ 0 درصد كافور و 97/ 0 درصد كامفرول مشخص شده است. در چربى دانه ‏هاى درخت، گليسيريدهاى لوريك اسيد، كلوپريك اسيد و اولئيك اسيد مشخص شده است. خواص- كاربرد: در كُره از كافور به عنوان داروى ضد تشنّج و در عين حال حشره‏ كش استفاده مى‏شود. در چين به عنوان داروى معرّق، بادشكن و ضد روماتيسم كاربرد دارد. مخلوط كافور با پمادهايى براى معالجه كچلى بكار مى ‏رود. كافور داراى مصارف درمانى عديده بوده به عنوان محرك و نيرو دهنده مراكز عصبى، حركتى و تنفسى بكار مى‏ رود. تأثير آن بر روى قلب سالم چندان محسوس نيست ولى در موارد نارسائى بدن، موجب تنظيم ضربان قلب و افزايش دامنه نوسان آن مى‏ گردد. ...