سفرنامه‌ها را باید منبعی برای گفتگوی ادیان دانست، زیرا موانع و فرصت‌های گفتگوی ادیان را بازتاب می‌دهند. در ادبیات علمی ایران بحث از گفتگوی ادیان کماکان تازه است. اغلب پژوهش‌های انجام شده در حصار توصیف این مفهوم و یا تاریخچه پیدایش آن گرفتار شده و بررسی‌های انضمامی _ عینی در خصوص انواع مختلف آن کمتر مد نظر قرار گرفته است‌. کتاب ایمان در جاده آغاز تأملی است در خصوص نقش سفر در کاستن کژفهمی‌ها و سوء برداشت‌های پیروان مختلف ادیان نسبت به یکدیگر