‌‌‌‌‌قصة مردی که نه‌مدالی به سینه داشت و نه حرف‌های عجیب و غریب می‌زد. رشادت‌ها، اخلاص و مدیریت شهید مهدی باکری در دوران انقلاب و جنگ جان‌مایة داستان‌های این کتاب است.‌‌‌ داوود امیریان در بخش ابتدایی کتاب گزارشی از زمان و محل تولد، کودکی، نوجوانی، جوانی، تحصیلات عالی، مبارزات انقلابی، قبول وظایف مهم اجتماعی و نظامی و در نهایت شهادت مهدی باکری ارائه می‌کند و سپس به روایت داستان‌ها می‌پردازد. او در این اثر از اندکی طنز در داستان‌ها و شخصیت‌ها استفاده کرده که به شیرینی داستان‌ها افزوده و موجب جذابیت این اثر شده است. نویسنده در داستان‌های کوتاه و جذاب این اثر شخصیت رئوف، دلسوز، وظیفه‌شناس و مسئولیت‌پذیر باکری را در دوران مختلف زندگی‌اش به نمایش می‌گذارد، از زمانی که در جوانی، در زمستان و سرمای شدید، کت خود را به نوجوان یتیمی به نام ایوب می‌دهد و به همین خاطر سرمای بدی می‌خورد و در بستر بیماری می‌افتد. از شجاعت او در مبارزات انقلابی در سال‌ها و ماه‌های آخر انقلاب، از زمانی که او شهردار بوده و لباس یک کارگر عملیات آسفالت را می‌پوشد تا در کنار آن‌ها کار کند و سختی‌های کارگران را از نزدیک ببیند، سپس به سمت جنگ و دفاع مقدس می‌رود و رشادت‌ها و لحظه‌ی شهادت باکری را شرح می‌دهد.